Craig Thompson - Blankets. Pod śnieżną kołderką

*wyjątkowo nie o filmie, ale chciałbym trochę zdynamizować bloga, ruszyć z nim z miejsca, i może pisanie o powieściach, komiksach, o książkach w ogóle, trochę mi w tym dopomoże.

Długi – blisko 600 stronicowy – komiks Craiga Thompsona to jednocześnie osobista, intymna historia pewnego poszczególnego dzieciństwa, młodości, poszczególnej wiary i poszczególnego uczucia i bardzo uniwersalny, dotkliwy portret procesu określanego czy to jako wkraczanie w dorosłość, czy utrata niewinności. Historia o świecie takim, jaki był, a nie jaki jest, a wiec historia jakich opowiedziano już wiele, tyle że ta, w odróżnieniu od wielu, wybitna.

Nie jestem zbyt dobrze zaznajomiony z komiksowym kanonem, a gdybym miał porównać  "Blankets" do dzieł wywodzących się z innych sztuk, to z filmu byłoby to autobiograficzne kino Terence’a Daviesa ("Dalekie głosy, spokojne życie", "Koniec długiego dnia") a z muzyki "Grace" Jeffa Buckleya (to oczywiście dowolne porównanie, różni autorzy i rożne (nad)wrażliwości, ale co dla nich wspólne – to, że każdy z nich wychodząc od tego, co intymne, najbardziej osobiste stworzył wypowiedź artystycznie doskonałą, kompletną, szczerą, pozbawioną choćby jednej - ekshibicjonistycznej czy narcystycznej - fałszywie brzmiącej nuty, innymi słowy arcydzieło w swojej sentymentalnej kategorii).

Szczenięce lata w małym miasteczku w Wisconsin, purytańskie środowisko, purytańscy rodzice – grzech – zbawienie - Bóg, oczywisty, ale niesprawiedliwy; za ciepłe lata, za zimne zimy, wyobcowanie; szkoła jako miejsce nieustannej opresyjności; więź z młodszym baratem, strachy w szafie, pasje, rysowanie; dziewczyna – seksualność - pierwsza miłość...

Z kolejnych "wątków", kolejnych przedstawionych etapów swojego dorastania temu ostatniemu – krótkiemu związkowi z poznaną na zimowym obozie dziewczyną o imieniu Raina - poświęca Thompson zdecydowanie najwięcej miejsca. Będąc miejscami aż wzruszająco drobiazgowym, czyni z poznania Rainy, jej domu, jej rodziny, jej świata, siebie w jej świecie - sedno opowieści, skonstruowanej zresztą tak, aby wszystko, co wcześniej (dzieciństwo) prowadziło go do tej osoby, tego doświadczenia, a wszystko, co później (dorosłość) było jego tylko ciągiem dalszym. Definitywnie zmienionym/określonym przez nie. Bo jw. - jest "Blankets" historią dojrzewania, ale nie tylko w znaczeniu ‘mija czas, wyrasta się’, jest też – czy nawet jest przede wszystkim - opowieścią o rozpoznaniu rzeczywistości, o iluminacji, ale iluminacji szczególnego rodzaju. O ile w swoich podstawach termin ten odnosi się do oświecenia duchowego, o tyle iluminacja Thompsona-bohatera, wywodząc się wyłącznie z tego, co przyziemne, jako takie tyleż piękne, co nietrwałe, staje się zaczątkiem jego, w pełni już dorosłego odsunięcia się od wpajanej mu od dzieciństwa wiary.